O Creacionismo é unha corrente vangardista que nace en París da man do poeta chileno Vicente Huidobro e que presenta certas afinidades co Cubismo e coincide no esencial co ultraísmo.
A arte non debe imitar nin traducir a realidade senón que o poema debe ser unha realidade autónoma creada pola xustaposición de imaxes baseadas en relacións arbitrarias. O poeta debe “facer un poema como a natureza fai unha árbore”.
O poema creacionista só pode existir na cabeza do poeta, e non é fermoso porque nos lembre outras realidades coñecidas, senón que é fermoso de seu e non admite termos de comparación.
Fronte ao surrealismo, no creacionismo as imaxes literarias deben ser produto da intelixencia e non froito da inconsciencia da persoa.
Podemos sinalar as seguintes características do Creacionismo:
- Eliminación do anecdótico e descritivo.
- Carácter antinarrativo.
- Antisentimentalismo.
- Ruptura da secuencia temporal lóxica: instantaneísmo e simultaneísmo.
- Humor e ironía.
- Ortografía expresiva: caligramas, etc.
Entre os seus representantes podemos citar a Apollinaire, Blaise Cendras, Huidobro, Reverdy ou Gerardo Diego.
Este movemento de vangarda vai ter especial influencia na obra de Manuel Antonio.
* Este famoso poema de Vicente Huidobro recolle as formulacións básicas deste -ismo vangardista.
Arte Poética
Que el verso sea como una llave
Que abra mil puertas.
Una hoja cae; algo pasa volando;
Cuanto miren los ojos creado sea,
Y el alma del oyente quede temblando.
Inventa mundos nuevos y cuida tu palabra;
El adjetivo, cuando no da vida, mata.
Estamos en el ciclo de los nervios.
El músculo cuelga,
Como recuerdo, en los museos;
Mas no por eso tenemos menos fuerza:
El vigor verdadero
Reside en la cabeza.
Por qué cantáis la rosa, ¡oh Poetas!
Hacedla florecer en el poema ;
Sólo para nosotros
Viven todas las cosas bajo el Sol.
El Poeta es un pequeño Dios.
Podes ver a continuación unha creación en vídeo baseada neste texto do poeta chileno.